Pinguins, woestijnen ennuh... ohja Machu Picchu!

Het is alweer even geleden dat we iets hebben laten weten over onze avonturen hier. Daarom nu een goed lang stuk om jullie weer op de hoogte te brengen. Zet eerst even een lekker kopje koffie, ga er rustig bij zitten en vlieg met ons mee door het zuiden van Peru.

Vol muggenbeten verlaten we het amazone gebied in Peru en vliegen we naar Lima om het zuiden van het land te verkennen. We hadden ons voorgenomen hier niet langer dan 3 weken door te brengen. Natuurlijk is ons dat niet gelukt en hebben we hier maar liefst 33 dagen genoten van de bijzondere steden en de prachtige natuur. De Inca's waren hier de baas voor de komst van de Spanjaarden. Met Cusco als hoofdstad bloeide het Inca rijk uit tot een machtige maatschappij met een ongekende politieke structuur dat tegen de 16e eeuw grond bezat van Quito in Ecuador tot Santiago in Chilië. Echter hebben de Spanjaarden het rijk indertijd goed geplunderd en kapot gemaakt. Op onze weg komen we als gevolg ook vele ruines tegen. Het enige dat de Spanjaarden niet gevonden hebben en dus nog goed intact is tot op heden, is Macchu Picchu, ook wel gekend als "De verborgen stad" en een hoogtepunt van onze reis...

Goed, laten we beginnen bij het begin...

We reizen van Lima naar Paracas, een dorpje aan de grote oceaan dat goed verdiend aan toeristen die Las Islas Ballestas willen zien. We laten ons meesleuren door de menigte en stappen in een van de boten die ons naar de eilandjes voert. De Peruaanse gids praat 4 talen (heel zeldzaam, normaal praten ze alleen Spaans) en heeft er veel plezier in om ons in elke taal het een en ander uit te leggen. Al snel komen we aan bij het eiland met daarrond mooie, natuurlijk geërodeerde rotsen. Hier zijn zeehonden aan het chillen, vele soorten vogels aan het uitrusten en schattige pinguins in het water aan het springen. Wisten jullie dat deze pinguin beestjes 60km/h kunnen halen in het water?! Tevreden van onze toeristische uitstap, lunchen we op een terrasje in de zon voordat we op zoek gaan naar een bus voor onze volgende bestemming.

Ken je dat gevoel, het gevoel van dat je blij bent dat je het toch gedaan hebt alhoewel je het niet gepland had? Mocht dat niet zo zijn, zou je het eens moeten proberen. Wees maar eens lekker impulsief! Zo zijn wij onderweg naar Nasca terechtgekomen in een oase midden in de woestijn, Huacachina genaamd. Het lag op onze weg, zag er indrukwekkend uit, dus uitstappen dan maar! Niet dat het een ongewone stop is voor de toerist (want daar zat het stampesvol mee!), maar we hadden het gewoon niet overwogen. We klommen naar de hoogste zandheuvel rond het "dorp", zagen een aantal jongeren vol op hun bek gaan tijdens het zand-boarden en waren boven toen het tijd was om van de zonsondergang te genieten. Heerlijk!

Door de tussenstop in Huacachina komen we pas in het donker aan in Nasca. Echter hebben we ondertussen een dealtje kunnen sluiten met een vliegmaatschappij uit Nasca om de welbekende Nasca Lines te bezichtigen. Al het transport vanaf Huacachina tot aan de vlucht in Nasca krijgen we cadeau en is daarmee al geregeld. We hebben echter pech: de dag van onze vlucht, is er een grote zandstorm en zijn alle vluchten geannuleerd. We wilden het alleen echt graag zien en zijn dus nog een dag gebleven. En het was de moeite. Impressionante figuren (aap, walvis, papegaai, kleine colibrie, boom...) en geometrisch geordende rechte lijnen van wel 100'den meters lang mochten we vanuit de lucht in een eng schommelend klein vliegtuigje bewonderen. Deze figuren en lijnen zijn door het Nasca volk gemaakt die hier van 400 tot 650 N.C. leefden. Hierop voerden ze hoogstwaarschijnlijk religieuze rituelen uit, af te leiden uit de vele religieuze voorwerpen die ze hier gevonden hebben. Voor de rest blijven de Nasca lijnen een groot raadsel, wat betekenen ze? Waarom deze figuren en lijnen midden in de woestijn? Welk doel dienen ze? Tot op heden weet niemand het. Na eventjes denken besluiten we dat ook wij het niet weten, we moeten verder!

Snel op naar Cusco, want hier zijn Lotte en Tom ook op dit moment!! We hadden al een maandje vantevoren wat heen en weer gemaild en het is gelukt: 25 juli om 15pm zitten we met zn vieren in de Irisch pub op de hoek van de Plaza de Armas in Cusco. We kletsen heel de namiddag bij onder het genot van een paar cocktails, een lokaal drankje "pisco sour" en een fles vodka. Het is gezellig en voordat we het weten is het 3 of zelfs 4 uur 's ochtends. We nemen afscheid. Zij gaan komende maand nog Machu Picchu, Bolivia en Argentinië bezoeken. Have fun!

Terug naar onze reis. We bevinden ons dus in Cusco, een stad dat maar liefst 3400m boven de zeespiegel ligt. Het was de hoofdstad van het Inca rijk en dat zien we terug in oude straatjes en huisjes door de bijzonder precieze manier waarop ze stenen stapelden: heel recht op elkaar, geen spleten of cement ertussen, ze passen precies in elkaar, ongeacht hoeveel stenen ze rond de vorige steen moesten leggen (zie foto). Het is echt vakwerk! We trekken enkele dagen uit om de stad te bezoeken en te acclimatiseren op hoogte. Er heerst een gezellige drukke sfeer. Vanuit ons hostel hebben we een prachtig uitzicht op de hoofdplaza en de mooie kerken Compania de Jesus, La Sagrada Familia, de kathedraal en El Triumpho. Bijzonder zijn ook de opgravingen van een Inca tempel die zich tegenwoordig binnen in het klooster van de Santo Domingo kerk bevindt en het Precolombiaans kunst museum dat veel potjes en pannetjes heeft van de volkeren die van 1200 V.C. tot 1600 N.C. over heel Peru hebben geleefd. Ja, we zijn er maar druk mee en vermaken ons kostelijk. Het was alleen jammer dat er op de onafhankelijkheidsdag van 28 juli hier geen groot feest was, alhoewel we ons daar wel op hadden ingesteld. Daarvoor moesten we blijkbaar in elders in Peru zijn.

En dan is het eindelijk zo ver... we trekken naar de Verborgen Stad Machu Picchu! Zonder gids wagen we ons aan de Salkantay trekking, een 4-daagse tocht langs machtig mooie sneeuwbergen zoals de Tucarhuay (5910m), Huamantay(5459m) en natuurlijk de Salkantay (6264m). Het kost ons geen bloed, wel zweet en water en we vinden het helemaal geweldig! De zon straalt elke dag en het landschap variëert enorm van groene valleien tot kale stenen bergpassen, sneeuwpieken die overal boven uitsteken en een vochtig tropisch woud langs een sterk stromende rivier. Na een laatste klim, worden we getrakteerd op een adembenemend mooi uitzicht van Machu Picchu en haar groene bergomgeving. Het is onbeschrijflijk... Met de avondzon die erop schijnt, lijkt het net of we in een sprookjes omgeving terecht zijn gekomen. Hier overnachten we in een Inca ruine om de volgende dag naar de voet van de berg te lopen waar de stad zich bevindt. Snel vallen we in slaap, want morgen is het zover.

Wieieiieieieieiei vandaag bezoeken we Machu Pichu! We staan om 4am op, het is nog pikke donker en als eerste komen we aan bij een gesloten toegangspoort. Om 5am mogen we eindelijk beginnen aan de 1743 treden die ons naar de stad leiden. We doen er netjes een uur over. Inmiddels begint het licht te worden en net voordat de zon boven de bergpieken uit steekt, betreden we de stad. Alweer onbeschrijflijk... Nu ben ik geen kanjer in het beschrijven van dingen, maar hier lees je over als je jong bent, heb je al toch wat foto's van gezien en toch is het onvoorstelbaar mooi als je het dan in het echt voor je ziet. Een stad, op zo'n hoogte, in zo'n bergomgeving. Hoe hebben ze in hemelsnaam al die joekels van stenen naar boven gedragen? Huisjes en landbouwterassen, tempels, een astronomische toren, een hoofdplein,... alles is hier aanwezig en het ziet er nog bijzonder intact uit. Voor de show lopen er ook nog een paar lama's rond. Het is prachtig, machtig mooi. We spenderen er een hele dag en kunnen het maar niet bevatten. Wat een geluk dat de Spanjaarden dit nooit ontdekt hebben!

We laten Machu Picchu en Cusco achter ons en reizen verder naar Arequipa. Dit is een koloniale stad in een weide vallei en aan de voet van vulkaan El Misti (5822m). De huizen zijn in Spaanse stijl, grijs/wit met houten balkonnetjes. Dit maakt het hoofdplein ook zo mooi, helemaal omgeven met witte gebouwen met een brede terrassen. Op de hoek van het plein staat een enorm grote en mooi stijlvolle kathedraal, dat gebouwd is uit wit vulkanisch gesteente. De vulkaan zie je vanaf de terrassen op de plaza er boven uitsteken en met een fontein en palmbomen op het plein is het plaatje af. Om eerlijk te zijn, vind ik de rest van de stad niet zo mooi. Het is wel een prima uitvalbasis voor een trekking in één van de de diepste canyons in Zuid-Amerika (jaaa, zelfs 2 keer zo diep als de Grand Canyon), namelijk de Colca Canyon. Op het eerste zicht lijkt het niet op een canyon, maar gelukkig nemen we de tijd om er 3 dagen rond te trekken. Het is echt een mooie natuuromgeving met hoge kliffen. Op sommige delen blijkt het dus toch dieper te zijn dan eerst gedacht. We sluiten de trekking af met een vette show gegeven door reusachtige condors die boven de kliffen voor ons paraderen.

We zijn inmiddels BIJNA door Peru heen. Het laatste stukje over het prachtige Titicaca meer bewaar ik voor de volgende keer.

Vele knuffels uit SUCRE, de hoofdstad van Bolivia waar we ons momenteel (20 sept 2014) bevinden.