Peru, we kunnen er maar niet genoeg van krijgen...

Het gebergte van Huayhuas was fenomenaal. Nieuwsgierig naar meer, hebben we nog twee dagen in de Cordillera Blanca's doorgebracht. Hier bevindt zich dé Huascaran, de grootste berg van Zuid Amerika (6768m). Na een wandeling langs twee prachtige grote turquoise meren in de llanganunco vallei, beginnen we aan de klim naar Mt Pisco (5752m). Ditmaal slapen we niet in een tent, maar is er een Refugio (blokhut) op 4665m. Hier worden we verwend met een lekkere spagetti carbonara (kok blijkt Italiaans te zijn, dat kunnen we proeven!) en kruipen we alweer vroeg de slaapzak in. Zodra het donker wordt, kun je in de bergen niet veel meer doen dan slapen en uitrusten voor de volgende dag. We sliepen op een grote slaapkamer vol houten planken die rijen van stapelbedden vormde.

De volgende ochtend zien we pas goed waar we hebben overnacht. We bevinden ons op een kleine open vlakte, alleen dan op grote hoogte en helemaal omgeven door de sneeuwtoppen Huandoy (6160m), Pisco en Huascaran. We trekken verder springend over wit gesteente, steeds op zoek naar een hoopje steentjes die ons aangeeft wat de "weg" moet zijn. Al snel zijn we weer aan het klimmen, het blijkt dat we ons volgende hoogtepunt niet vanuit de vallei zullen benaderen maar juist vanaf de bergtop... Na 2h worden we beloond met een uitzicht op een prachtig helder blauw meer, Laguna 69. We genieten even aan het water en beginnen dan aan onze terugtocht door een groene vallei vol bloemen en cactussen. Onderweg krijgen we een steeds beter zicht op een waterval, die na elke bocht steeds groter blijkt te zijn. Eenmaal we terug bij de meren aankomen, gaat het wandelpad over in een autoweg. We hebben echter geluk... we krijgen een lift aangeboden naar het stadje Yungay door werklui die met vrachtwagen naar huis rijden.We springen in de laadruimte en genieten onderweg van het uitzicht op de V-valei waar we die dag gewandeld hebben.

Hoe mooi het hier in de Andes ook is, het is tijd om verder te gaan. We besluiten met de bus naar Trujillo verder te reizen. Dit stadje bevindt zich in de regio La Libertad (De vrijheid), aangezien de onafhankelijkheid van Spanje hier in 1820 voor het eerst erkend is. Spanje ontdekte het land van de Incas rond 1530 en claimde de heerschappij in Peru na gevangenschap van de toenmalige Inca leider, Atahualpa. Ondanks de afspraak over de vrijlating van de Inca leider in ruil voor kamers vol goud en zilver, is de leider toch na 8 maanden gevangenisschap geëxecuteerd. Dit, en nog veel meer, is ons verteld bij een bezoek aan het Palacio Municipal. Zoals elke stad in Peru, bevindt dit zich aan het Plaza de Armas, net als de kathedraal en de verblijfplaats van een aartsbisschop. Bovendien heeft deze stad twee indrukwekkend lange, mozaiek muren die de geschiedenis en berg-omgeving kilometers lang afbeelden.

Om toch wat meer over de Zuid-Amerikaanse cultuur te weten te komen, hebben we pre-inca opgravingen bezocht buiten de stad. Huacas de la luna en huacas del sol zijn een tempel en een paleis aan de kust van het Moche volk (100-800A.C.), die heel rijk versierd zijn met kleurrijke afbeeldingen van goden en rituelen. De vestigingen zijn zo goed bewaard gebleven doordat het bedolven werd onder het zand voor duizenden jaren. Langzaam zijn ze hier alles aan het opgraven en onderzoeken. Echter is er hiervoor momenteel geen geld beschikbaar en wordt het werk voorlopig verdergezet door vrijwilligers. Chan chan is een gelijkaardige vestiging aan de andere kant van de stad, afkomstig van het Chimu volk (800-1400 A.C.). Het paleis dat we mochten bezoeken was minder druk versierd, maar oogde veel grootser. Het was bijzonder om de mensen hier aan het werk te zien... men moet veel tijd en geduld hebben om elke centimeter muur of grond voorzichtig bloot te leggen, zonder de adobe te beschadigen en alles schoon te maken. Chapeau!

De volgende stop is Cajamarca, toch weer even terug op hoogte (2700m) om de Peruaanse hoogvlaktes te bewonderen. We komen daar op een zondag aan, het lijkt net een feestdag! Jong en oud, iedereen is op straat muziek aan het maken, fruit of home-made lekkers aan het verkopen, aan het volleyballen of gewoonweg aan het rusten op een bankje. Heel gezellig! Hebben ons wel even in ons hostel-kamertjeterug getrokkedn om Roland Garros finale te kijken (jaha, Nadal is duidelijk de Gravel King en geen partij voor Djokovic... 5e titel op rij!!). Zijn hier dan 3h op pad gegaan om (ontgoochelende kleine) "ventanillas de Otuzco" te bekijken, hebben wat jongetjes op straat wat engelse woordjes geleerd en hebben de Cumbe Mayo bewonderd, een bos van vulkanisch gesteente, natuurlijk geërodeerd en ongeveer 3000 jaar geleden bewoond door onbekend volk die graveringen en een impressionant waterkanaal hebben achtergelaten. En natuurlijk niet te vergeten, we zijn hier naar een voetbalmatch uit de eredivisie van Peru gaan kijken: geslaagde uitstap, maar voor de voetbalkwaliteiten hoef je er niet naartoe. Geen wonder dat Peru niet met het WK meedoet! ;)

We trekken al snel verder, we hebben al genoeg tijd in Peru doorgebracht... maar het is zo mooi en er is zoveel te doen! Goed, we rijden met de bus door de Sechura woestijn langs de noordkust en het laatste stadje dat we bezoeken is Tumbes. Klein stadje, niet veel te doen, maar ideale uitval basis om de natuurreservaten in het noorden te bezoeken. We maken twee boottochten door het mangroove-begroeide natuurgebied. Deze mangrooves ("Manglares") zijn de enige bomen die in het zoute zeewater kunnen overleven en die het land tegen erosie beschermen, ondanks de sterke stromingen van het eb en vloed effect van de zee de rivieren in. De eerste tocht is met een motorboot in Puerto Pizarro langs allemaal kleine eilandjes, waarvan eentje vol met (gevangen!) krokodillen en eentje met fragata's, vogels waarvan de mannetjes een opgeblazen rode keel krijgen als ze geil zijn en vrouwtjes willen lokken. De tweede tocht is in Puerto 25 te kano (en peddel). Hier hebben we vooral veel krabben gezien, voor-onze-ogen gevangen en klaargemaakte "conchas negras" verzuipt in eigen bloed en citroensap voorgeschoteld gekregen (zie foto!) en over de stevige wortels en takken van de manglares gelopen. Het was een mooi (voorlopig) afsluiten van onze reis in Peru.

Nu op naar Ecuador...!