Ecuadoriaanse kust, lekker aan het chillen...

Aangekomen in Ecuador, besluiten we als eerst de kust te verkennen.

Puerto Lopez, het dorpje dat ons doet terugdenken aan een bijzondere boottocht... We waren nog geen 5 minuten aan het lopen door de straatjes van het kustdopje en kregen al een boottrip aangeboden voor een last-minute prijsje. We vallen hier in Zuid-Amerika natuurlijk op als toerist, blanke huid, enigsinds een beetje verbrand en ik met m'n blonde haren. Maar we waren hier voor een keer niet de enige. Dit stadje barstte van toeristen en alhoewel we daar niet zo zeer van houden, was het wel eens fijn. We gingen in op een tripje naar "la isla de plata" (het eiland van zilver). Er was ons verzekerd dat we bultrug walvissen zouden zien onderweg. Uiteindelijk kregen we nog veel meer te zien...! De grote oceaan was ons goed gewild. Lekker over de golven voeren, of vlogen we naar mijn gevoel, een twintigtal km de oceaan in. Zelf was ik niet heel gerust. Ik ben geen grote held op een boot, zeker niet als er 20 meter lange beesten in het water onder je kunnen zwemmen. Gerwin hield gelukkig mn handje met veel plezier vast. Als eerst werden we verrast door een zee vol dolfijnen. Links, rechts, ze waren overal, zo ver als ik kon kijken. Echt super mooi! We vaarden verder en niet veel later kregen we de eerste walvissen in zicht, die wel 5 meter groter bleken te zijn dan onze boot. Ahhhhh! Deze waren gelukkig nog ver van ons verwijderd... Niks aan het handje :) Aangekomen op het eiland, gingen we op zoek naar de bijzondere vogels die hier leven: blue-, red-footed en nazca boobies (ja, zo heten ze echt!!), een tropische witte vogel en fragata's. We hadden echt geluk, want alle soorten hebben we gezien. Dat gebeurde volgens de gidsen haast nooit. Tijdens een snorkel half uurtje aan het eiland kregen we bovendien nog 2 vet grote schildpadden te zien, een school van kleine visjes, een mooie geel-blauwe Dorie vis en heel wat vervelende kleine kwallen. De dag vloog voorbij. Terug in de boot onderweg naar land kwamen we plots nog een koppel walvissen tegen, net naast de boot!! Mn hartslag ging stukken harder, zeker toen iedereen uit enthousiasme naar één kant bewoog. Alles verliep echter goed. We werden een paar keer begroet met een blauwe-witte staart van de walvissen die gewoon vrolijk verder zwommen. Het was een machtig mooie dag, zoals ik al zei, een bijzondere boottrip!

Bahia de caraquez, hét dorpje met de mysterische playas... We kwamen hier ‘s avonds laat aan. Na een heerlijk BBQ bordje in het restaurant tegenover ons hostel, wilden we even uitbuiken op het strand. Wij maar zoeken en zoeken, geen strand te bekennen! De golven van de oceaan botste op tegen de muur-verhoging van de stad. Ook bij de riviermonding van de río Chone die langs het dorp stroomt was geen strand te bekennen. We zijn dan maar naar ons hostel teruggekeerd om de zoektocht de volgende ochtend verder te zetten. Ook die ochtend konden we echter geen korrel zand vinden! Het mysterie werd eindelijk opgelost nadat we langs het toerisme bureau zijn gegaan: de stranden worden hier pas zichtbaar als het eb wordt, vanaf de middag dus pas. Om de tijd te dooien, zijn we een wandeling door een dry-tropical forest gaan maken bovenop de cliffen bij het dorp. Het bijzondere aan dit bos is dat een deel net helemaal afgestorven lijkt door de kale en grijze takken (maar niet is!), terwijl het andere deel juist helemaal groen is en in de bloei staat. Het bos is hier altijd al zo geweest en om het te beschermen is er tegenwoordig een boswachter die het onderhoudt. Tegen de middag was het strand eindelijk zichtbaar, maar onze verwachtingen waren na het lange wachten te hoog. Wel bijzonder aan dit dorpje zijn de enorme flatgebouwen. Meestal zijn de huisjes hier maximaal 2 tot soms 3 verdiepingen hoog, maar hier wel 20. We hadden een mooi zicht op het dorp vanuit San Vincente, een dorpje dat we even aantikte om over de langste brug van Ecuador (haast 2km) te lopen over de río Chone.

San Jacinto, het dorpje om de bultrug walvis beter te bewonderen. Echter hadden we geen geluk met het openbaar vervoer en kwamen we hier te laat aan om met de walvis-tour mee te gaan. Een geluk bij een ongeluk, want laat het nu net één van de twee toegestane dagen in de week zijn dat dit dorp massaal mag vissen vanuit de kust. Het was een echt spektakel! Er werd tonnen vis binnengehaald over héél de kustlijn. Het was trekken en zwoegen voor de mannen die in het water de netten vol vis aan het binnen halen waren, maar het leverde wel genoeg op voor ze. Ikzelf had nog nooit zoveel vis in 1 net gezien! Een man vertelde me dat er per net wel 50 ton vis wordt binnengehaald, dat was goed voor zo'n 3000US$. Vrachtwagens werden volgeladen en de vis werd dan regelrecht naar de restaurants gebracht zodat het 's avonds heerlijk vers geserveerd kan worden. San Jacinto, een echt vissersdorpje dus!

Canoa, het dorpje om te surfeuhhhh! We konden natuurlijk niet de kust hebben gezien, zonder zelf in het water te gaan. Ik had mn eigen privé-leraar, Gerwin Dijk. Ervaren en buitengewoon knap, wat had ik een geluk! De golven waren heftig, zeker in de ochtend. Ik had het gevoel dat ik in een wasmachiene zat, amai wat werd ik veel meegesleurd en ondergedompeld. Maar ik wist niet dat een golf zo vet kon zijn, wat een snelheid als je eenmaal goed door een golf wordt meegenomen. Jahaaaa: wieieieieiiieieieieieie!!! Gelukkig was het in de middag wat minder heftig en is het me maar liefst 3 keer gelukt om op te staan en stabiel met de golf mee te gaan. Gerwin kon maar niet genoeg krijgen van de golven en heeft ook de volgende ochtend lekker gesurfd. Ik durfde eerlijk gezegd niet heel goed… er was de vorige avond namelijk een dode walvis (het stonk echt vreselijk!) aangespoeld aan de kust hier en het idee dat haaien op bloed en vlees afkomen, nam de lol er af voor mij. Dat gaf mij wel de kans om Gerwin te zien surfen en lekker veel foto’s te maken.

We hebben zoals je kunt lezen heerlijk gechilled aan de ecuadoriaanse kust, een gebied met veel kleine dorpjes waarvan de ene wat toeristischer dan de ander. Klaar voor wat nieuws, zoeken we vervolgens de hoofdstad Quito op… maar dat is voor een volgend verhaal!